همشهری آنلاین- زهرا کریمی: شنای درجا کرال سینه «علی رستگار» از هنرمندان هنرهای تجسمی در یک آکواریوم شیشه‌ای به طول ۸۰ کیلومتر وسط دریاچه خشک بختگان در استان فارس دلیل می خواست که او داشت. رستگار که اصالتاً اهل شیراز و ساکن غرب پایتخت است برای حمایت از خشک شدن دریاچه بختگان و تهدیدهای محیط زیستی به خلق یک اثر هنری متفاوت اندیشید تا حامل پیامی ملی باشد. او شناگر حرفه ای نیست اما به مدت ۳ روز و ۴ ساعت در آکواریوم با هدف لزوم توجه به خشک شدن آب دریاچه بختگان و تالاب های استان شیراز به خلق هنری تجسمی و انتزاعی پرداخت. برای آشنایی بیشتر با این هنرمند شناگر و دغدغه هایش با او گفت وگو نشستیم.
- چه دغدغه‌ای باعث شد تا شما چنین اثر هنری را در دریاچه خشک بختگان اجرا کنید؟
دریاچه و تالاب های زیادی در کشور داریم که بنا به دلایل مختلف خشک شده اند یا در حال خشک شدن هستند. اما این دریاچه در شیراز، شهر زادگاهم واقع شده که نسبت به آن حساسیت زیادی دارم. خبرهای زیادی در رسانه درباره این موضوعات شنیده ایم و همین پرداخت های تکراری باعث شده عموم مردم توجه چندانی به آن نکنند و راحت از کنارش بگذرند. درحالی که هنرمندان می توانند اینگونه موضوعات مهم را با خلق آثار هنری احیا کنند و اجازه ندهند به فراموشی سپرده شود.
- بازخورد مخاطبان شما از دیدن این اثر چگونه بود؟
معمولاً عموم مردم ذهنشان حول محور موضوعات اطراف محل زندگی خودشان است. به عنوان مثال دغدغه اهالی شمیران و لواسان کوه خواری است یا دغدغه شهروندان مرکز شهر آلودگی هواست. بنابراین اگر چندان بازخوردی هم از مخاطبان نگیرم چندان جای تعجب ندارد. چون اگر این موضوعات برای همه اهمیت داشت از مسئولان آن بخش مطالبه می کردند که شاهد خشک شدن یک یک دریاچه‌ها نباشیم. با اینکه زمان زیادی از اجرا نگذشته است بازتاب های خوبی از اثر را دریافت کردم؛ این بازخوردها مرا تشویق می کند تا به سایر موضوعات زیست محیطی بپردازم و اثر هنری جدیدتری را ارائه بدهم.
- چرا فکر کردید هنر می تواند درباره این موضوع نقش مؤثری داشته باشد؟
چون تا امروز کم و بیش تجربه تلفیق هنر با موضوعات محیط زیستی و تأثیر آن را روی عموم دیده ام. در حقیقت با این حرکت، مردم عادی و کارشناسان متخصص در هر حوزه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری به چالش کشیده می شوند. هدف من هم همین است که ذهن عموم را درگیر چالش موضوعات زیست محیطی کنم. خیلی ها این سؤال را از من می پرسند که چرا این موضوع را در قالب هنر بازگو کرده ام؛ چون هنر کاری می کند که مردم آن موضوع مهم را از زاویه ای جدید نگاه کنند و راحت از کنارش نگذرند و آن را در تنهایی خود به چالش بکشند. این چالش باعث می شود تعدادی دنبال چرایی خشک شدن دریاچه ها بروند. اما تصور عموم این است که شاید در بالادست سد سازی شده باشد یا بی توجهی مسئولان دلیل مهم است؛ در صورتی که همیشه اینطور نیست و باید کاری انجام دهیم تا هر شهروند با گوشی در دستش دلیل را با یک مرورگر جست وجو کند و سؤال های ذهنی اش را از کارشناسان جویا شود. البته برخی از هنرمندان را هم داریم که بنا به حساسیت بعضی از موضوعات محیط زیستی علیه محیط زیست آثار هنری ارائه داده اند و کارهای آنها هم مؤثر بوده است.
نظر شما